Blóðrautt sólarlaug
á Lambafellshnúk og Lambafelli
í Þrengslum

Sprengidags-þriðjudaginn 16. febrúar mættu 35 manns á æfingu í blíðskaparveðri
með vor í lofti... lygnu og hlýju veðri... á svipmikil fjöll sem varða Þrengslin að sunnan...

Þetta var fjórða æfing klúbbsins á þessi fjöll og nú var farin þriðja útgáfan af leið á þau...

... fyrst upp á Lambafellshnúkinn og aftur niður í skarðið... og svo upp á Lambafellið sjálft um bröttu brekkuna sem alltaf hefur tekið vel í á niðurleið... og loks með Lambafellshrauninu til baka milli hrauns og hlíðar...

Sólin að setjast með svo miklum glæsibrag bak við Bláfjöllin að engin orð fá því lýst...

Litirnir dásamlegir allt í kring... þetta kvöld var gætt töfrum...
hjartalaga tjörnin þarna niðri með öfugu hjarta innan í því... hjartalaga krapkenndri íshellu...

Komið hér upp á Lambafellshnúkinn með Lambafellið sjálft í baksýn... en sex manns náðu í skottið á okkur á uppleið
þar sem þau biðu á öðrum afleggjara innar en við hin gengum frá... en það var vel gert af ykkur að ná okkur kæru Gunnar Már, Oddný, Jóhanna og Vilhjálmur og Arnór og Kristín !

Mættir voru:

Arna Harðar, Arna Jóns, Arnór, Ása, Bára, Bjarni, Björgólfur, Elísa, Gerður Jens., Guðmundur Jón, Gunnar Már, Gylfi, Haukur, Jóhann Ísfeld, Jóhanna Diðriks., Jón St., Katrín Kj., Kolbeinn, Kristín H., Lilja Sesselja, Linda, Margrét B., Magga Páls., Njáll, Oddný, Ólafur Vignir, Ragnheiður, Rakel, Silla, Steinunn Sn., Svavar, Valla, Vilhjálmur, Þorleifur og Örn.

Hundar kvöldsins voru; Batman, Bónó, Moli, Myrra, Nói, Skuggi og Snót.

Sjá tölfræðina í fyrri göngum á Lambafellið.. árgerðin 2009 var fjölmenn og sterk og litaðist mætingin næstu árin af því eins og sést þarna árið 2010... svo smám saman minnkaði mætingin frá árinu 2012... og árið 2020 jókst hún aftur og er að ná fyrri hæstu hæðum nú árið 2021 eins og sést með einu færri mættum á Lambafellið þetta kvöld... gaman að sjá þetta :-)

Þegar upp á Lambafellshnúkinn var komið blöstu við kvöldsólarroðaslegin fjöllin allt í kring sem náðust því miður ekki nægilega vel hér á mynd... en þeirra áhrifaríkust var sýn til Botnssúlna þar sem Syðsta súla var öll bleik að sjá...

Logn og friður... hlýtt og milt... þetta var dásamlegt með meiru...

Stóra Reykjafellið hér ofan við Hellisheiðina... sú ganga frestaðist vegna veðurs... eins og svo margar göngur á þessu ári fram að þessu.. og er nú febrúar bara hálfnaður...

Himininn varð bleikur og blár... rauður og gulur... og skipti stöðugt litum meðan sólin lækkaði sig...

Hjartalaga tjörnin við bílana... sjá öfuga hjartalaga íshelluna í miðju hjartanu vinstra megin...

Litirnir voru svo sterkir að myndavélarnar áttu fullt í fangi með að melta þessa dýrð...

Niður svipaða leið af Lambafellshnúk og svo fram á nösina þarna á góðri klöngurleið... niður í skarðið... og upp dökku brekkuna hér framan við okkur...

Já... þetta var blóðrautt sólarlag...

Hjartað sneri rétt hér...

Klöngrið var svolítið seinfarið... og kvenþjálfari taldi betra að menn færu á keðjubroddum upp þessa brekku hér framundan þó færið væri mjúkt þar sem von mætti vera á frosnum jarðvegi undir þegar ofar kæmi...

... og þó færið var mjúkt alla leið og jú smá frost ofar var vel hægt að komast upp án brodda... en þeir ollu því samt án efa að hópurinn var mun fljótar þarna upp en ella... því allir gátu stigið öruggir niður án þess að spá í hvað var undir og haldið þannig áfram öruggir og í rólegheitunum... þessir broddar koma sér nefnilega oft líka vel í hörðum, bröttum jarðvegi...

... og uppgangan gekk því mun betur en við áttum von á...
því þarna niður eigum við minningar af erfiðleikum við að fóta sig niður í bratta og lausagrjóti á fyrri æfingum...
en slóðin sem er komin í hlíðina var án efa líka að hjálpa til og auðvelda uppgöngu sem var undarlega létt og kom okkur öllum sem höfum farið hér áður á óvart...

Yndi kvöldsins hélt áfram þó rökkrið skriði yfir...

Litið til baka með Lambafellshnúkinn að baki... sjá hvernig Lambafellshraunið hefur lekið meðfram hlíðunum...

Hæsti tindur Lambafells er í 559 m hæð og því er útsýnið mikið og frekar sjaldséð frá þessum stað... meðal annars "niður á" bílana keyrandi yfir Hellisheiðina og um Þrengslin þarna lengst niðri í fjarska... og svo um Suðurlandsveg til norðurs...
sérkennilegt og skemmtilegt að upplifa...

Frá hæsta tindi gengum við suður eftir Lambafellinu á smá lækkandi leið...

... en á miðri leið er einn aukatindur sem var gaman að sporast um í blautgóðum skafli...

Tunglið var eitt af mörgu ægifögru skrautinu sem náttúran bauð okkur upp á þetta kvöld...

Ennþá roði á himni... ennþá skyggni... þessi birta var sannarlega kærkomin...

Niður af Lambafelli fórum við eina langa snjóbrekku niður að hraunbreiðunni niðri...

... mjög fallega leið sem við þurfum að fara næst í dagsbirtu...

Þokan skreið yfir allt síðasta kaflann í myrkrinu... svo þykk að það var erfitt að sjá til með höfuðljósinu fyrir fremsta mann... en Örn er öllu vanur og var með gps-slóðina úr fyrri göngu í tækinu sínu... Bára myndi ekki leika þessa rötun hans eftir í öllum veðrum, engu skyggni og alls kyns landslagi... margra ára reynsla af göngum við allar aðstæður í myrkri gerir okkur þetta kleift... verum þakklát... segir ritari þessarar ferðasögu...

Komin að hjartatjörninni okkar... eftir 5,9 km göngu á 2:44 klst. upp í 455 m á Lambafellshnúk og 559 m á Lambafelli með alls 462 m hækkun úr 290 m upphafshæð...

Botna-skyrtunna og Ljósufjöll á dagskrá næstu helgi ef veður leyfir... en veðurspá mjög rysjótt og óstöðug og erfitt að sjá hvort af verður... þegar þetta er skrifað á miðvikuegi þá er vindur og úyrkoma í kortunum og engin smuga að vera með göngu... enn eina helgina frá áramótum... en okkur hefur eingöngu tekist að vera með tvær göngur það sem af er ári... allar hinar helgarnar hafa verið slæmar hvað veður varðar...

... og því hefur öllum tindferðum á árinu 2021 verið frestað um 1 viku (Hádegishyrna og Þvert yfir ísland) eða um óákveðinn tíma (Heiðarhorn og Skarðshyrna) eða aflýst vegna engrar smugu (Litli Keilir of félagar) og meira að segja þegar Örn ætlaði að vera með aukagöngu meðan bára var á bakvakt síðustu helgi þegar ekkert var s vo sem á dagskránni þá var ekki veður til að bjóða upp á göngu...

... svo árið 2021 stimplar sig inn sem illviðrasamt það sem af er ári... en það styttir vonandi upp um síðir... og okkar bíða án efa margar flottar helgar næstu vikurnar... galdurinn felst í því að grípa veðrið þegar það gefst...

Frábær frammistaða í kvöld... þetta kvöld gaf okkur langtum meira en hægt er að biðja um á febrúarlvöldi... hópurinn er sterkur og þéttur og stendur sig með eindæmum vel í öllum göngum... takk fyrir okkur og #TakkÍsland fyrir dásamlega náttúru og öll veður og alls kyns birtu... við myndum ekki vilja hafa þetta öðruvísi en svona... okkar er bara að grípa og njóta þegar veðurgluggarnir koma og vera þakklát nr. eitt :-)
 

Arnarfell og Bæjarfell
við nýju Krýsuvíkurkirkjuna

Minnsta snjókoma í Reykjavík í 100 ár frá upphafi mælinga... veturinn 2020 - 2021 er með eindæmum þurr og því var enn ein þriðjudagsgangan farin í snjóleysi og þurru færi... með alla óteljandi lækjarsprænurnar og tjarnirnar sem og mýrina sem umlykja Arnarfell og Bæjarfell við Krýsuvík frosna í kuldanum...

Sólgleraugnagangan þetta árið var þriðjudaginn 9. febrúar...  mættir alls 37 manns hvorki meira né minna... magnaður hópur á ferð þetta misserið og dásamlegt að vera í félagsskap þessa fólks...

Nú fórum við öfuga leið miðað við áður... upp austurtaglið á Arnarfellinu... en þarna var kominn merkjanlegur slóði sem var ekki þegar við fórum hér upp fyrst...

Geitahlíðin hér í smá snjóföl til austurs... en það er varla að fjöllin séu hvít á suðvesturhorni landsins...

Hryggur Arnarfells er mjög skemmtilegur uppgöngu og gaman að fara þetta í hina áttina...

Suðurhluti Sveifluhálssins með Drumb og Krýsuvíkurmælifell og fleiri tinda í fjarska í vestri...

Niður hér í smá klöngri sem allir tóku létt í þurru og goðu færi... Bæjrafellið þarna hinum megin... sjá svarta Krýsuvíkurkirkjuna á bblettinum þarna við veginn... sjá tjarnirnar og lækina um allt á þessu svæði þarna niðri...

Bakaleiðin okkar í myrkrinu var yfir túnin hérna niðri... sjá skurðina, tjarnirnar, lækina, mýrina...

Meðan gengið var yfir á Bæjarfellið skall myrkrið á...

... og meðan við þvældumst þar uppi var komið myrkur...

Þjálfarar reyndu að hafa gönguna eins langa og þessi tvö lágu en fallegu fjöll bjóða upp á og Örn freistaði þess að finna klöngurleið niður vestan megin af Bæjarfellinu...

Mjög skemmtileg leið hér niður á öxlina í norðvestri.. en svo snerum við gegnum skarðið til baka í austri...

... og komum við í Krýsuvíkurkirkju sem var endurreist í fyrra af nemendum í smíði og komið fyrir á tóftunum sem voru alltaf hér þegar við gengum á þessi tvö fjöll áður fyrr... mjög vel gert og gaman að sjá...

https://www.thjodminjasafn.is/stofnunin/um-safnid/frettir/2020/10/10/ny-og-endurbyggd-krysuvikurkirkja-komin-i-krysuvik

Bakaleiðin í bílana á nýja bílastæðinu milli fellanna var svo farin í myrkrinu gegn snjókomunni sem dundi á okkur og eins og alltaf á þessu svæði þá var aðalverkefnið að koma sér yfir blautustu kaflana... nema nú voru þeir helfrosnir af kulda og svo sleipir að menn skriðu hér yfir þar sem halli var í klakanum...

Snjódrífan beint í fangið... þetta var yndislegt eftir nánast algert snjóleysi á þessum landshluta í vetur...
en hálka var mikil á Kleifarvatsnveginum svo Kolbeinn rann á svellinu og þurfti að koma sér út í kant á mölina til fá tak upp eina brekkuna... þjálfarar ekkert að kveikja og ætluðu bara að draga hann upp og stilltu sér beint fyrir... en þetta bjargaðist :-)

Alls 4,4 km á 1:53 klst. upp í 211 m hæð á Arnarfelli og 228 m á Bæjarfelli með alls 325 m hækkun úr 116 m upphafshæð.

Örninn að spá í aukagöngu á sunnudaginn þar sem Bára er á bakvakt þessa helgi...
sjá síðar í vikunni !
 

Ennþá rok...
á Reykjafelli og Æsustaðfjalli

Fyrsta þriðjudag í febrúar... nr. 2 ríkti enn þessi hvassa norðaustan átt sem leikiið hefur við landið að mestu allan janúar... en gaf okkur þó smá logn síðasta laugardag þegar við hófum Íslandsgönguna miklu frá Reykjanesvita að Langanesi... en það koma samt ekki í veg fyrir flesta sem þar voru að mæta á æfingu þremur dögum síðar...

hefðbundin hring á Reykjafellið og Æsustaðafjallið um Skammadal og gilið upp eftir og mýrlendið til bakasem var gaddfreðið í þessum kulda og því ekkert til trafala...

Mættir voru 35 manns:

Anna H., Arnór, Bára, Bjarni, Björgólfur, Elísa, Gerður Jens, Haukur, Inga Guðrún, Jóhann Ísfeld, Jóhanna Fríða, Jón Steingríms., Jórunn Ósk, Kolbeinn, Kristján, Linda, Margrét Birgis., Magga Páls, Oddný, Ólafur Vignir, Ragnheiður, Rakel, Siggi, Sigríður Lísabet, Sigurjón, Silja, Sjöfn, Steinunn Sn., Svandís, Svavar, Valla, Þorleifur, Þórey, Þórkatla og Örn og svo mættu Batman, Bónó, Moli, Nói, Skúggi og Snót svo hundalífið var fjörugt með meiru í vindinum :-)

Dagsbirta meiri hluta göngunnar en svo kom rökkrið og myrkrið í lokin...

Sjá ljósin í Skálafelli... ætli það hafi verið opið skíðasvæðið í þessu roki ? ... kannski er þetta hagstæð vindátt í Skálafelli... allavega man maður að oft var brjálað veður í Bláfjöllum en fínt í Skálafelli og svo öfugt hér í gamla daga svo vindar blása misjafnt á þessum ólíku skíðasvæðum enda ólíkir fjallgarðar...

Sólsetrið blasti við í suðvestri yfir borginni vindsorfið og fokið eins og við og kallaðist á við borgarljósin...
svo fallegt og gefur alltaf mikið í myrkurgöngunum á veturna...

5,3 km á 1:31 klst. upp í 277 m á Reykjafelli og 221 á Æsustaðafjalli með alls 266 m hækkun úr 109 m upphafshæð

Sjá tölfræðina frá upphafi... við erum fljótari þegar veðrið er erfitt því þá er minna staldrað við.

Æfingin 2009 er fjölmennust til þessa... 58 manns takk fyrir.. en árið 2009 bættust mjög margir við klúbbinn sem mættu svo mjög vel árin á eftir og það sama virðist vera að gerast árið 2020 að fjölgun er veruleg í klúbbnum og mætingin með einstaklega góðu móti þrátt fyrir erfið veður. Aðdáunarvert að sjá að 35 manns mæta í enn eitt rokið á þriðjudagskvöldi og njóta vel !

Það verður erfitt að spá um hvað gerist þegar kófið er búið, lífið flækist og menn verða uppteknari í öðru, en það þarf ekkert að vera að það hafi áhrif þar sem árgangur 2009 var mjög öflugur árum saman þó veður og gönguleiðir væru oft krefjandi og sem dæmi voru rúmlega 20 manns búnir að staðfesta þátttöku á "Laugaveginn á einum degi" árið 2013 sem svo varð að aflýsa vegna veðurs... þar voru meðal voru Gunnar Viðar og Lilja Sesselja skráð... sem mættu svo árið 2020 og létu loksins þennan gamla draum rætast... talandi um staðfestu árum saman takk fyrir ! :-)
 

Nýársæfingin árið 2021
Rauðuhnúkar í Bláfjöllum
í logni og snjó

Fyrsta þriðjudaginn árið 2021... þann 5. janúar... var enn eitt lognið á ferðinni... og fullskipað var í þrjá 10 manna hópa á æfingu þar  sem því miður ekki allir komust í göngu sem vildu... en þeir hafa þá forgang á næstu æfingu á Valahnúka þriðjudaginn 12. janúar...

Þetta var hörkuæfing upp og niður endalausar brekkur með heilmiklu klöngri í klettum allan tímann út eftir hnúkunum rauðu til enda...

Birtu stafaði frá skíðasvæðinu í Bláfjöllum og stöðug umferð var upp og niður Bláfjallaafleggjarann framhjá hnúkunum... líklega gönguskíðamenn eingöngu þar á ferð þar sem skíðalyfturnar eru ekki opnar ennþá vegna samkomutakmarkana C19... en það rætist úr því eftir viku þann 13. janúar... og þá rýmkast líka um fjöldatakmarkanir úr 10 manns í 20 manns... Jei !!!

Drottningin sem rís við Stóra Kóngsfell baðaði sig í birtunni frá Bláfjöllunum og skreytti kvöldið mjög fallega...

Spáð var frekar leiðinlegu veðri framan dagana fyrir þetta kvöld... og kvenþjálfarinn var sérlega áhyggjufullur þar sem reynslan er búin að kenna okkur að í erfiðum veðrum er þetta svæði mjög slæmt... en þegar að þriðjudeginum kom þá batnaði veðurspáin mikið... og úrkomubeltið átti ekki að koma yfir svæðið fyrr en um áttaleytið... og það rættist nánast upp á mínútu... því þegar við komum í bílana og keyrðum heim á leið... dundi snjókoman á bílunum... eftir úrkomulausa göngu þar sem dulúðug ísþoka var það eina sem lagðist yfir svæðið... reyndar svo þykk á tímabili að hún tók birtuna frá Bláfjallasvæðinu alveg af okkur...

Margir mættir sem lítið hafa komið í vetur og var kærkomið að hitta þessa félaga aftur...

Ísþokan mætt hér og gaf sérstaka birtu sem bætti enn meiri töfrum við kvöldið...

Höfuðljósin eru orðin mjög sterk og lýsa margfalt meira en þau sem við vorum með fyrstu ár Toppfara... þökk sé ekki síst Gylfa sem útvegað hefur okkur höfuðljós sem eru í miklum gæðum...

Þetta var krefjandi klöngur sem var óskaplega hollt og gott... en samt sniðgekk Örn verstu brekkuna... sem var ágætt þar sem myrkrið og hópaskiptingin hentaði ekki fyrir það klöngur...

Við töldum alls 10 brekkur... en hnúkarnir eru í raun fimm stórirog ólíkir hver og einn...

Millihópurinn... Haukur, Linda, Margrét B., Magga Páls., María Björg, Rakel, Sigrún Bj., Siggi, Silla, Þorleifur.

Hópur eitt: Elísa, Guðný Ester, Gylfi, Inga Guðrún, Jóhann Ísfeld, Kolbeinn, Lilja Sesselja, Ragnheiður, Steinunn Sn. og Örn.

Hópur tvö: Anna Sigga, Bára, Bjarni, Georg, Gerður Jens., Sigríður Lísabet, Silja, Sævar og Þórey og þórkatla.

Í bakaleiðinni var gengið meðfram hnúkunum sunnan megin sem er skemmtilegri leið en norðan megin þar sem maður er í friði frá veginum og umferðinni þar...

Smá gjörningur hér í gangi... hóparnir að lýsa með höfuðljósunum upp í bergið á Rauðuhnúkum...
sem segir allt um hvers lags ljós menn eru með !

Við strunsuðum rösklega í bílana... það er góð leið til að bæta formið að ganga hratt til baka... en það er líka góð leið að ná sér í heilun og frið með því að ganga rólega og njóta... menn gerðu bæði eftir smekk... en héldu sig hver og einn innan síns hóps samviskusamlega eins og menn hefðu ekki gert annað árum saman... og náðu sér í gefandi samræðum sem er ekki síst það sem þessar fjallgöngur gefa okkur... samveru í hæsta gæðaflokki... með fólki úr öllum áttum... öllum atvinnugreinum... með alls kyns viðhorf og sjónarhorn sem er sérstaklega mikilvægt að þróa með sér þessa dagana að skoða alltaf vel en ekki bara vera í sínum beljandi bergmálshelli með skoðanabræðrum sínum úr sama geira í samfélaginu...

Takk allir fyrir að gera þetta sérlega vel... kvenþjálfarinn ætlar að róa sig og hætta að hafa svona miklar áhyggjur af þessari hópaskiptingu og C19... við getum þetta vel og það er allt að ganga vel núna... mjög fá smit eftir jólin sem kemur er langtum framar vonum... vonandi verðum við ekki aftur í sömu stöðu og eins og gæinn í áramótaskaupinu sem vaknaði og sofnaði með sífellt slæmar eða góðar smittölur í fréttunum eins og jójó... eins og árið 2020 var svolítið... æj, þetta skaup var svo gott... mikið verður þetta fyndinn tími þegar þetta er búið... þó hann hafi líka verið sorglegur og erfiður...

Alls 5,0 km á 2:06 - 2:18 klst. upp í 459 m hæð með alls 290 m hækkun úr 397 m upphafshæð.

Mögnuð byrjun á árinu 2021... megi það vera allavega jafn flott og árið 2020...
þá eigum við sannarlega von á geggjuðu fjallaári !