Tindferð nr. 317 laugardaginn 21. september 2024
Þessi þrettándi leggur leiðarinnar yfir Ísland var mikill höfuðverkur þar sem langur vegur var milli upphafsstaðar og endastaðar göngunnar á bílum... sem ekki gátu keyrt gönguleiðina okkar sem var á jeppaslóða frá Laxárgljúfrum að Sultartanga... og enduðum við á að fá son Ásu til að ferja okkur og svo buðust Guðmundur og Katrín Toppfarar til að skutla okkur frá endastað að upphafsstað í byrjun dags og það var besta lausnin.
Þennan dag var veðurspáin skýjuð en lygn og hlý... og við fengum í ofanálag sólskin lungað úr deginum og hefðu ekki getað fengið betra veður... enda varð leiðin hin fallegasta við þetta og við vorum ljónheppin... sjá hér Heklu í skýjunum í morgunsólinni á leiðinni upp í Sultartanga...
Við vorum mjög spennt... fá á ferð eins og vanalega... en allir mættir ólmir í að koma úr að ganga í óbyggðunum... og þær fengum við svo sannarlega þá þetta væri á línuvegi... magnaður dagur með meiru...
Guðmundur snillingur hér bíðandi eftir okkur við Sultartangavirkjun á
laugardagsmorgninum...
Allir mættir við Sultartanga... hér skildum við okkar bíla eftir og fórum í jeppana tvo....
Jói, sonur Ásu var hinn jeppinn... nýbúinn að kaupa hann og á eftir að gera hann upp... en drengurinn sá er mikill öðlingur og það var fengur að fá hann með okkur... en Jói hefur komið í göngur með okkur og við eigum vonandi eftir að njóta krafta hans oftar í okkar ferðum...
Jarlhetturnar blöstu við úr bílnum á leið upp hálendi Hrunamanna...
Bláfell á Kili var ótrúlega nálægt...
Jarlhetturnar í nærlinsu...
Heiðarvatn... þarna eru bústaðir við vatnið... og á svona degi skilur maður afhverju... en það er stutt í hráslagann hér... og eins og alltaf á Íslandi... þá er málið að grípa og njóta góðu dagana... þegar þeir koma... eins og þennan dag...
Leiðangursmenn... jeppa- og göngugengið... þessi mynd verður ein af táknmyndum Þverunarverkefnisins... jeppar - bílstjórar - göngumenn - og hundar... þetta verkefni er búið að stækka hjartað í manni... og það bæði vegna botnlausrar aðdáunar og virðingar fyrir landinu okkar... og ekki síður vegna væntumþykju gagnvart göngufélögunum... sem tryggir eru verkefninu og hafa þessa sömu biluðu ástríðu fyrir því...
Bílstjórarnir... það var alger tilviljun að þau væru á eins jeppum... Katrín Kj., Guðmundur Jón og Jói... takk innilega fyrir hjálpina elskurnar... þið eruð hluti af þessari leið með þessu...
Lagt var af stað úr bænum kl. 07... og eftir akstur upp í Sultartanga með okkar bíla að endastað göngunnar... og svo akstur hingað upp eftir Tungudal á Hrunamannaafrétt að upphafsstað göngunnar... vorum við loks lögð af stað gangandi kl. 10:16... þetta tók ekki lengri tíma sem sé... við gerðum ráð fyrir 3,5 klst. en vorum bara rúma 3klst. í akstrinum...
Við lögðum af stað við Heiðarárdrög... og það var smá spölur að sjálfum Laxárgljúfrunum sem við gengum upp með á síðasta legg... í aaaaaðeins öðruvísi veðri... rigningu en lygnu og hlýju veðri... nú var sól og sama blíðan... það sem við vorum lánsöm...
Þessi leið bauð upp á fimm árvöð... mis mikil og hér var það saklausasta... Leirá... vað númer eitt...
Upp að eða upp fyrir hné... það var aldrei minna en það en allar árnar voru tærar, kaldar og lygnar...engar jökulár á þessari leið...
Jebb... vað eftir rúmlega háltíma... það var greinilegt hvað beið okkar þennan dag... og þessi vöð gerðu okkur auðvitað betur kleift að þola þessa vegalengd... sem var allt frá 31 - 33 km mæld en við gerðum ráð fyrir 30 km leið...
Gleðin og jákvæðnin ríkti allan þennan dag... það er eina leiðin... enda ekki annað hægt í þessu veðri og þessari víðáttu...
Þessi ás hét Fjallamannaklettur... hér er greinilega gott að standa og hafa yfirsýn yfir smölunina á þessum afrétti... magnað nafn !
Sjá hann hér... Fjallmannaklettur...
Árnar liðuðust alls staðar í kring... um króka og kima eins og bergið og landslagið hefur leyft þeim að sverfa sig niður...
Haustlitirnir voru allsumlykjandi og því var þessi gönguleið með fegursta móti.... þegar mæðgurnar fóru hér um voru skaflar hér og þar og landslagið ansi eyðilegt að sjá... og þær töldu heiðarnar á leiðinni... sem voru að gera þær brjálaðar... eða þannig... en við einhvern veginn upplifðum ekki leiðina sem slíka... vorum bara guðs lifandi fegin að gá að arka svona á vegi... eftir kaflann frá brúaðhlöðum að Laxárgljúfrum yfir hverja heiðina, hólana og hæðirnar á fætur annarri á ótroðinni slóð... eftir þann legg... elskum við slóðir... í bili...
Ótrúlega fallegt...
Haustið er magnaður tími og besti göngutíminn að okkar mati... en við elskum samt mest veturinn þegar snjórinn er mættur og sólin og hann leika saman listir sínar... þá er útiveran svo kærkomin vegna meiri inniveru að vetri en sumri...
Nokkrar lækjarsprænur á leiðinni sem við stikluðum yfir...
Komin að Helgaskála... hann er gangnamannakofi Hrunamanna...
Ein sprænan til...
Þetta var vatnsfjallsleiði mikla...
Gaman að koma hingað... hér var enginn... en vel við haldið og snyrtileg aðkoma...
Örn fann bílnúmersskilti fljótlega á leiðinni, í Leirá... og tók það með sér alla leiðina og skilaði því á skoðunarstöð sem ætlaði að kanna með eigandann...
Geggjaðir göngufélagar ! Fíflast... hlæja... brosa... grínast... það er miklu skemmtilegra en hafa allt á hornum sér og tuða og væla og kvarta og kveina... pant vera í gleðinni...
Komin hingað á rúmum klukkutíma... gönguhraðinn á þessari göngu var 5 km/klst...
Eftir stutt stopp héldum við áfram frá Helgaskála... með Stóru Laxá rennandi framhjá... í öfuga átt að manni fannst... í norðurátt... en hún rennur svo í suðurátt til sjávar en sameinast áður Hvítá við Laugarár... ótrúlega gaman að upplifa í návígi þessa bergvatnsá sem af mörgum er talin sú fegursta á landinu...
Fleiri ár rernna svona til norðurs á þessu svæði... til að mynda Svartá sem við áttum eftir að vaða síðar... það var mjög forvitnilegt að sjá árnar liðast í allar áttir á kortum þegar við vorum að reyna að glöggva okkur á leiðinni og hvar væri best að ganga... en niðurstaðan var sú sama og mæðgðurnar fengu... ekkert vit í öðru en að fylgja línuveginum þar sem vöðin voru þá góð á þeim og hvergi gengið fram á hindranir eins og gljúfur eða óþarfa hæðir upp og niður... þó þær væru sannarlega til staðar á þessari leið samt... en jeppaslóðinn fer greiðfærustu leiðina svona almennt...
Við kvöddum Helgaskála við Stóru Laxá...
Það kom uggur í þjálfara... áttum við eftir að vaða allt þetta vatnsflæmi eftir smá... vonandi yrði það á góðum stað... það var óþarfi að haga áhyggjur af þessu... því hún var mun vatnsminni þar sem við óðum hfyir hana... ekki búin að safna í sig jafn mörgum lækjum og ám eins og hér...
Fallegur staður... líklega gista hér aðallega veiðimenn og gangnamenn ?
Í rauðri lautu... af því það var haust... fengum við okkur fyrsta nesti... þjálfarar gleymdu að skipuleggja nestistímana... það er sálrænt gott að gera það þar sem nestistímarnir eru mikilvægt mál fyrir suma og gott að vita hvenær á að borða... þjálfurum er nákvæmlega alveg sama... en til að sem flestir séu sáttir þá þarf þetta að vera á hreinu... og við ákváðum að borða á um 7 km fresti... miðað við 30 km göngu og þrjá til fjóra nestistíma...
Litið til hægri... rafmagnslínurnar sem vegurinn fylgdi... án virkjana og lagningar rafmagnslína um allt land... hefðum við ekki svona vegaaðgang að hálendinu eins og þennan... né brýr og skála og sæluhús...
Fallegur staður... og notaleg nestisstund...
Eftir nestið komum við fljótlega að næsta vaði... við pössuðum þetta betur næst... að borða eftir vöðun... áttuðum okkur hreinlega ekki á því að það væri alveg svona stutt í næsta vað... þetta var Særingsdalsá... vað númer tvö af fimm...
Úr og í... vöðunarárið mikla 2024...
Þessi var grunn... aldrei upp fyrir hné líklega...
Sjö og hálfur kílómetri á tveimur tímum og búin með tvö vöð af fimm... þessi ganga leið svo hratt... að það var með ólíkindum... mjög sérstök tilfinning... manni fannst hún líða hjá á ógnarhraða...
Rör undir veginum... rörablætið var auðvitað með í för... eitthvað urðum menn að hafa fyrir stafni á svona vegagöngu :-)
Vegurinn var í stakasta lagi og greiðfær að mestu ef ekki öllu líklega... fyrir utan árnar... en líklega er Fossá eini virkilegi farartálminn á þessari jeppaslóð...
Stóra Laxá í fjarska... gróðurlendið á svæðinu kom á óvart... við héldum að við værum að fara að ganga í grýttum hráslaga... en svo var sannarlega ekki...
Enda sagði Óskar sem er að fara Langleiðina hlaupandi við þjálfara um daginn í heita pottinum í Mosó... "ef ykkur finnst þessi leið tilbreytingarlítil... bíðiði bara eftir Sprengisandi"... :-)
Sjá hér frábæra vefsíðu hans um ferð þeirra skokkandi yfir landið svipaða leið og við gangandi en þeir eru komnir í Dreka núna: www.langleidin.is
Og ég minni enn og aftur á... að við erum að feta í fótspor þeirra sem farið hafa svona yfir landið áður... en við styðjumst við gps-slóðir frá "mæðgunum áf fjöllum" sem fóru árið 2020 þeirra síða og frásagnir hafa í raun gert okkur kleift að gera þetta því hver leggur krefst yfirlegu og skipulagningar og þá munar miklu að geta sérð hvernig aðrir hafa leyst hlutina... svo takk fyrir okkur mæðgur ! Og eins Óskar á Langleiðinni því upplýsingar af vefsíðu hans hafa einnig hjálpað okkur mikið ! Bara gaman... vonandi nýtast okkar ferðasögur líka einhverjum sem ákveður að fara þessa leið :-)
Það er svo skrítið... ritari þessarar ferðasögu upplifði þessa leið svo sterkt sem víðáttu og orkumikla útiveru... heilandi, nærandi, hlaðandi... alger yndisleið... þó hún væri á vegi... og þó hún væri meðfram rafmagnslínum... líklega elska menn þessa víðáttu og þessar hráu óbyggðir... eða ekki... og sem betur fer líður manni vel í þessun landslagi... því okkar bíður auðnin alla leiðina yfir hálendið þar til komið er í byggð í Möðrudalsöræfum þar sem þjóðvegur eitt rennur í gegnum og Dreki og Herðubreiðarlindir eru að baki... það er ansi langt í það... en best að halda þá áfram þessari leið...
Gróðurinn á kafi í vatn í... en blómlegur og svo fallegur....
Magnað alveg !
Einhvern veginn var þetta svo fallegt... ef smekkurinn er slíkur...
Næsta vað...
Stóra Laxá... hér ansi saklaus og lygn... grunn og tær... þetta var ekkert mál...
Aftur úr og í...
Tærleikinn var svo mikill að varla sást hvar loft og vatn mættist...
Ótrúlegt alveg...
Hreinasta vatn í heimi ? Það má spyrja sig...
Þetta var frískandi og upplifgandi... búin með þrjú vöð af fimm...
Áin var tvískipt... og annar áll beið lengra...
Friðsældin... fyrir flesta í heiminum þar sem mannmergð, mengun og malbik einkennir lífið... væri þessi gönguleið frelsandi og nærandi... og hún var það fyrir okkur skrítnu sem elskuðu þetta...
Milli lækjarállinn...
Millikaflinn... hundarnir áttu í engum vandræðum með vöðin... þar til við komum að Fossá...
Seinni sprænan...
Brugðið á leik með enn eitt dórið sem við fundum á leiðinni... það var ekki eins mikið rusl þarna og á Ströndum... en samt ágætis dót... þessi álhringur var eins og leifar af álkoppi... og sumt náðist ekki á mynd... eins og hlutinn af stuðaranum í Leirá... þar sem bílnúmerið fannst líka...
Skellihlátur... óteljandi sinnum... er hægt að biðja um meira á laugardegi ?
Bílnúmerið sem fékk að ganga með okkur alla leiðina frá Leirá...
Búin með 10 km... einn þriðja... og þrjú af fimm vöðum að baki...
Takk fyrir okkur fallega bergvatnsá...
Smá brekkur hér og þar... en lauflétt á veginum...
Mikil víðsýni var þennan dag... og við sáum til allra átta...
Landslagið breyttist heilmikið þrátt fyrir allt...
Tjarnirnar voru ansi margar á leiðinni... og við náðum ýmsum fallegum speglunum...
Hér hittum við veiðimann sem var einn á ferð... við óskuðum honum góðrar veiði og það var mjög gaman að hitta hann...
Könguló varð á miðjum vegi okkar...
Hundarnir fengu nóg af vatni alla leiðina...
Sprænurnar...
Upp hæsta punkt leiðarinnar... Ísahrygg... hann mældist 610 m hár... en við fórum samt ekki alveg á hæsta hluta hans því miður... vorum komin framhjá honum þegar við áttuðum okkur á því og nenntum ekki til baka...
Á Ísahrygg sýndi Guðjón okkur myndavél sem hans vinnuveitandi er með á rafmagnslínunum til að fylgjast með... og við veifuðum til myndavélarinnar...
Það var kominn tími á strákamynd...
Kolbeinn... Guðjón... og Örn... þrír karlmenn og sex konur... þessir þrír ætla yfir landið... því miður ekki fleiri karlmenn... og konurnar sem ætla eindregið líka eru nokkrar... þetta hefur breyst svolítið... margir byrjuðu en fáir hafa haldið út og nú hafa nokkrir bæst við í hópinn eins og Guðjón ofl...
Fjórða vaðið var á næsta leyti... Svartá...
Var hægt að stikla yfir hana ?
Nei... allt í lagi... við förum þá bara aftur í vaðskóna...
Þetta tók enga stund...
Nesti á eftir...
Ekki notalegasti staðurinn en hentugasti eftir vaðið...
Búin með 15 km á rúmum fjórum klukkustundum... ansi vel af sér vikið !
Kaflaskil... hér var slóði upp í Sultarfit... en við áttum erindi við línuveginn...
Gott að átta sig á staðsetningunni hér tímalega og kílómetralega séð...
Kolbeinn fann skeifur... enn einu sinni á göngu með okkur... hann er kominn með myndarlegt safn í bústaðnum sínum...
Þetta skreytti heilmikið ferðina... að tína upp það sem fannst á leiðinni... ótrúlega skemmtileg ganga... það sem maður er skrítinn...
Hér voru kaflaskil... vatnaskil í raun milli vesturs og austurs... nú hættum við að sjá til vesturs að Jarlhettum og félögum... og sáum upp á Friðaland að Fjallabaki í austri...
Þjálfari mundi eftir þessu í lýsingu Óskars á Langleiðinni... þegar hann og Tommi fóru þetta skokkandi... lýsingin er mjög skemmtileg sem og allar ferðasögurnar hans... virkilegur fengur að þessu... sjá hér:
Stóra Jarlhetta... sást hér... ef við hefðum farið upp á efsta hluta Ísahryggjar hefðum við séð betur yfir líklega...
Hér sást vel til allra átta af sama staðnum... það var magnað...
Blíðskaparveður á hæsta punkti leiðarinnar...
Nú hallaði för til austurs... og við tóku tjarnir á leiðinni niður af Ísahrygg...
Hópmynd... ekkert mál... ef einhverjir kunna að láta taka af sér hópmynd... þá eru það Toppfarar :-) :-)
Snillingar og öðlingar inn að beini :-)
Björg, Ása, Örn, Sjöf Kr., Guðjón, Aníta, Fanney og Kolbeinn en Bára tók mynd og Batman og Myrra tóku þátt í gleðinni :-)
Leiðin framundan... þarna glitti í Fossá...
Heilmikil lækkun fyrir þá sem hlaupa hér þessa leið... maður finnur mun meira fyrir hækkunum og lækkunum hlaupandi en gangandi...
Batman elskaði allar tjarnir á leiðinni og baðaði sig alltaf í þeim...
Fallegur staður...
Já, þessi leið kom á óvart...
Speglunin þennan dag í tjörnunum...
Bað reglulega á leiðinni... best í heimi fyrir hundana... og okkur...
Ása tók mynd af hópnum að speglast... og þjálfari tók líka... falleg mynd af hópnum :-)
Algert logn og hlýtt...
Litið til baka... upp á Ísahrygg... eflaust heilmikiln áskorun í vegaframkvæmdum...
Rörin undir veginum... þessi vegur var vel gerður...
Áfram gakk... eitt vað eftir... og svo Háifoss og bílarnir... okkur fannst við vera aldeilis fljót að þessu...
Hér fann Kolbeinn beisli... magnað hvað hann fann marga merkilega hluti...
Enn ein sprænan...
Svo fallegt...
Sýnin til norðurs...
Sýnin til austurs...
Sjá hversu góður vegurinn var...
Móinn... grænkan... kyrrðin... lognið... hlýindin...
Sýnin til suðurs...
Röraglensið enn og aftur...
Gróðurinn á kafi...
Ferskleikinn...
Mosinn í læknum... hreinasta vatn í heimi án efa...
Batman lagðist núna í öllum pásum...
Myrra var sprækari enda yngri...
Hestagerði...
Sýnin til baka til vesturs...
Hér var degi tekið að halla... smá síðdegissól farin að gefa okkur gullnari lit á allt...
Allir í góðu ástandi og gátu gengið rösklega...
Þessi kafli var mikil næring...
Speglunin uppi á heiðinni...
Stutt í Fossá...
Sprænur yfir veginn en ekki þörf á röri...
Bára þjálfari hélt að þessi hvíta á sem sást í fjarska fyrr á göngu hlyti að vera Þjórsá... þetta gæti ekki verið Fossá... Kolbeinn hélt að þetta væri Fossá... og hann hafði rétt fyrir sér... úff... þessi breiða á var Fossá... og við áttum eftir að vaða hana sum sé...
Best að koma sér að ánni og fá sér svo nesti...
Jæja... þetta var ekki svo stór á...
Það var bíll handan árinnar... annar sem við hittum á leiðinni þennan dag... en við hittum þau samt ekki... hann keyrði í burtu þegar við komum að og svo biðu þau ofar meðan við óðum yfir... Dacia Duster sem hefur líklega snúið frá... enda ekkert vit í að keyra yfir Fossá á slíkum bíl...
Þetta er áin sem rennur svo niður Háafoss og Granna...
Þetta leit ágætlega út... breið á en grunn og tær...
Heilmikið vatnsfall...
Við sáum að hér þurfti að vanda sig... við vissum að í ánni væru katlar... mjög ójafnt undirlagið... en allt annað var með okkur, tærleiki, lygnt og gott veður... það skiptir líka máli ef maður er eitthvað smeykur... allt verður erfiðara ef veðrið eða umhverfið er víðsjárvert...
Kolbeinn fór fyrstur og tók Myrru með sér... hann var enga stund yfir en við gátum séð dýptina hjá honum og það gaf okkur kraft...
Við öll hin fórum saman yfir og Örn var með Batman í bandi svo hann myndi ekki berast niður með ánni... tók því miður engar myndir né myndbönd af leiðinni þar sem öll einbeiting fór í að leiðast yfir ána og passa Batman... en Kolbeinn tók myndband af hópnum...
Handan Fossár var nesti þrjú...
Þar sem við horfðum á ána sem við vorum að vaða og yfir okkur var léttir... þessi leiðn var mun léttari en við áttum von á... en það var mun lengra eftir en við héldum...
Góð nestisstund í síðdegissólinni...
Búin með 23 km á tæpum 6 og hálfum tíma... það var ansi vel af sér vikið...
Þetta var yndisstund mikil...
Ennþá skein sól í heiði... birtan og litirnir þennan dag á þessari "óspennandi leið" var með ólíkindum fallegt :-)
Eftir Fossá gengum við áfram veginn og komum fljótlega að þessum fallega fossi... sem við vitum ekki hvort hefur nafn... hann er stuttu ofan en Háifoss...
Mjög fallegur....
Háifoss þarna neðar... sjá Búrfell í Þjórsárdal þarna niður frá....
Mjög gaman að koma hingað...
Áfram veginn... vissum ekki hvað þetta skilti var að segja annað en vara við háspennulínunum ?
Þjórsárdalur þarna niður frá...
Stutt að afleggjaranum að Háafossi... allir vildu taka aukakrók þangað enda mjög stutt niður eftir...
Valafellið ofan við Áfangagil á viðkomustað tvö á Hellismannaleið blasti hér við í sólargeislunum...
Afleggjarinn að Háafossi... eingöngu 600 m viðbót aðra leið... það var ekkert... við sáum bílastæðið og drifum okkur niður eftir...
Já... sæll...
Hér var fjöldi manns... aðallega erlendir ferðamenn... en þjálfarar hittu samt íslensk hjón sem þau þekktu á leið til baka frá fossunum...
Það er skrítið að kalla þetta alltaf bara Háafoss og sleppa honum fossinum sem er ekki síðri... Granna... talandi um að skilja útundan... mismuna... slaufa... nei, segi svona... en samt smá skrítið... þetta eru tveir fossar og fegurðin þarna er þeim báðum að þakka...
Fjölfarinn stígur að efri hlutanum...
Aðeins farið að bregða birtu hér...
Granni... fékk fyrstu myndina...
Háifoss...
Magnaðir báðir tveir... og gljúfrið þarna niðri ólýsanlega fallegt... við verðum að koma hér aftur í annarri Toppfaraferð... og taka Gjána líka... gætum tekið þetta sem tvær stuttat göngur frekar en að ferja bíla á milli... nú er jepplingafært hingað upp eftir og engin fyrirstaða...
Við gáfum okkur góðan tíma hér...
Gljúfrið niður eftir... það verður ekki nógsamlega mælt með því að ganga niður í gljúfrið og alveg inn eftir... eins og við gerðum í jú í 2020:
Hvílíkur staður...
Erlendir ferðamenn um allt...
Jú... förum aftur þarna niður einn daginn...
Hópmynd hér...
Bára fékk að vera með þar sem einn ferðamaðurinn var til í að taka mynd af okkur...
Jæja... best að halda áfram... nóg eftir... lengra en við héldum...
Hekla í skýjunum...
Niður í mót...
Skáskutum okkur á milli yfir móann... ef vegurinn hlykkjaðist mikið...
Batman hvíldi sig í hverri pásu...
Viðn tók kvöldhúm þar sem fegurðin og birtan var ólýsanleg...
Pant... ganga... yfir... allt... landið mitt... #ÞvertyfirÍsland
Þetta var töfrastund alla leið í bílana...
Sólsetrið var að hefjast...
Hér vorum við orðin þreytt og óþolinmóð að komast í bílana... en gleðin fór aldrei...
Hvar voru bílarnir ? Voru þeir við þetta hús þarna ? Ha, þeir hljóta að fara að birtast...
Haustlitirnir...
Þetta var svo fallegt allt saman...
Þarna voru bílarnir... niður frá...
Hekla og Búrfell í Þjórsárdag... vá... við vorum virkilega komin alla leið hingað yfir landið... dj vorum við dugleg !
Já... það húmaði að...
Smá eftir... haha...
Rauðá... var stikluð með lagni... en ekki vöðuð og telst því ekki með í vöðunarsafninu...
Birtan og sólarlagið var með ólíkindum hér...
Hvílík fegurð...
Þessi ferð var alveg geggjuð !
Komnir rúmir 30 km... hvar voru bílarnir ha ?
Sólin kvaddi...
Fjólublái liturinn tók við...
Ennþá bjart í klukkutíma þegar svona léttskýjað er...
Það var ekkert galið að hafa tekið með sér höfuðljósin... mátti ekki miklu muna...
Hlið á leiðinni inn á afréttinn...
Farið að skyggja hratt...
Komin á veginn fremstu menn og bílarnir sáust...
Litið til baka...
Loksins... komin...
Litið til baka...
Ennþá blíðskaparveður og friðsæld... ótrúleg kyrrð hérna...
Fegurðin enn um allt og enn tók meður eftir henni... óþolinmæðin var ekki meiri en svo...
En það var gott að geta stoppað og hvílt fæturna...
Hekla og Búrfell...
Tölur dagsins misjafnar eftir tækjum...
Formlega 31,8 km á 9:04 klst. upp í 610 m hæst með alls 625 m hækkun úr 413 m upphafshæð...
Lengra að Fonti á Langanesi en þegar við lögðum af stað... haha... svona er það þegar verið er að eltast við brýr yfir stóru árnar...
Hundarnir sísvangir... þeir nánast svelta í þessum göngum... eða þannig :-)
Nú þurfti Batman að deila skottinu með Myrru sinni... en tímdi því ekki alveg... og sat sem fastastur þegar hún kom upp í... :-)
Dótið sem Kolbeinn fann og tók með sér á leiðinni... ótrúlega skondið...
Ég á þetta skott... og ég er þreyttur... blóð lekur úr æxlinu...
En hann settist og deildi svo bróðurlega skottinu með Myrru alla leið í bæinn...
Og meðan menn fengu sér ís á Selfossi stóðu þessi tvö og slökuðu á í mesta bróðerni :-)
Mergjuð ferð og geggjaður félagsskapur með meiru !
Vá... komin hingað... við getum þetta... gefumst ekki upp... það er gaman að æfa úthald... og staðfestu.. árum saman...
Þjórsá á sviðið næstu leggi... og svo Sprengisandur... Vonarskarð... Gæsavatnaleið... Dreki... og... þetta getur ekki verið annað en ævintýri næstu árin...
Næsti leggur er frá Sultartanga að Búðarhálsstöð um Þjórsá... þar sem ekki var jepplingafært upp að Hálsamótum á Búðarhálsi...
Myndband af ferðinni hér: Frá Laxárgljúfri að Sultartanga legg 13 #þvertyfirÍsland 21. september 2024 (youtube.com)
Comentarios