Katlagil Grímmannsfelli um þornaða fossa og læki Þriðjudaginn 13. ágúst var ætlunin að ganga á Molddalahnúka og Ölkelduhnúk sem gnæfa yfir Reykjadalnum sem iðar þessi árin af erlendum ferðamönnum allt árið um kring þökk sé samfélagsmiðlum sem engu eira lengur þessa dagana... en þar sem verið var að malbika Hellisheiðina nákvæmlega þennan þriðjudag þá var ekkert annað í stöðunni en færa þá göngu til og í staðinn komst Grímmannsfell að eftir fjögurra ára hlé frá Toppförum... Þjálfarar völdu fegurstu leiðina sem gefst á þetta víðfeðma klofna fjall... nefnilega um katlagil sem sker fjallið í tvennt og endar í ægifögru gljúfri vestan megin þangað sem leiðin var einmitt farin... Svo óheppilega vildi til að Guðmundur Jón skarst illa á höfði þegar klöngrast var inn með ánni þar sem gaddavír sem strengur er þvert yfir gilið neðarlega sást illa og rak hann höfuðið í en fleiri höfðu víst rekið sig í hann en voru með höfuðfat og varð því ekki meint af... bert holdið gegn gaddavírnum er hins vegar ansi ójafn leikur og því var tók það gaddana eina sekúndu að skera heila sjö sentimetra af kollinum á Guðmundi svo vel blæddi... en Guðmundur fékk góða aðhlynningu frá Jórunni lækni og Báru hjúkrunarfræðingi sem voru með allar græjur og fór hann vel pakkaður inn til baka og beint á slysadeildina eftir að hafa þrábeðið sig frá fylgd enda engin höfuðáverki heldur eingöngu skurður... þar var hann saumaður fimm sporum og var kominn heim áður en þjálfarar skutluðu Katrínu heim til hans síðar um kvöldið eftir gönguna. Lexían eftir þetta sú að bert hold er viðkvæmt gagnvart náttúruöflunum sbr. ótal skurðir og sár á fótum í gegnum tíðina... ... og að þegar fyrsti maður varar menn við hlutum eins og vír eða öðru þá þurfa aftari menn að halda kallainu áfram til þeirra sem enn aftar koma svo það skili sér til allra að einhvers ber að varast... þegar Örn kallaði á hópinn fremst að vara sig á gaddavírnum litu hins vegar flestir niður á við enda vanir að gaddavírinn sé til trafala við jörðu en ekki í 1,5 metra hæð og því rak t. d. Arnar sig líka uppundir þar sem hann var skimandi eftir vírnum við jörðina en var svo heppinn að vera með derhúfu sem varði höfuðleðrið vel... ... riðja lexían sú að hafa alltaf augun hjá sér þó aðrir fari á undan, aldrei að vita hvað leynist framundan enda er enginn til að vara þá við sem fara fremst og eins fengu þeir sem á eftrir okkur komu, Heiða, Gunnar Már og Aðalheiður enga aðvörun... ... og fjórða lexían sú að það borgar sig greinilega að vera með ágætis sjúkrabúnað því það blæddi vel úr sárinu sem þurfti þéttar umbúðir og vafning kringum höfuðið þar sem engin leið var fyrir Guðrmund að halda við sárið alla leið niður á slysadeild keyrandi einn í bílnum... Hann var hinn hressasti þegar hann tók á móti þjálfurum í Viðarrimanum eftir gönguna og grær vonandi fljótt sára sinna enda ofurmaður á ferð sem lætur ekkert slá sig út af laginu :-)  Gljúfrið inn með Katlagili er stórbrotið og alltaf jafn fallegt að ganga hér inn eftir en fara þurfti varlega þar sem brattinn var talsverður og fallið hátt... mönnum tíðrætt um ástandið að fjallabaki þar sem menn hafa víst lent í vandræðum á hryggjunum þar vegna þurrka í jarðveginum en við stefnum þangað í lok mánaðarins og þjálfarar fara könnunarleiðangur inn eftir næstu helgi til að kanna aðstæður... Alls mættir 26 manns og dásamlegt andrúmsloft í hópnum.. Gamlir og nýjir félagar... meðal annars Hildur Vals sem býr fyrir vestan og kom nú í heimsókn... en hún verður alltaf órjúfanlegur hluti af Toppförum... og Harpa... sem er komin aftur í hópinn eftir nokkurra ára dvöl í Noregi... já... einu sinni Toppfari... alltaf Toppfari... Upp með gilinu ofan gljúfursins tók við ljúf ganga þar sem enn var svolítið vatn í læknum... En svo var allt þurrt... grunnvatnsstaðan greinilega lág og ekkert í efti hluta jarðvegarins í fjallinu... Við gengum eftir árfarveginum eins langt upp eftir og hann gaf færi á og nutum náttúrunnar í botn... ... þangað til við komum að fyrsta fossinum... þar sem ekkert vatn rann... Sérlega fallegur staður og við vorum dolfallin... hér skyldi sko tekin hópmynd... Með glæsilegri hópmyndum í sögunni... flottur hópur rammaður inn í náttúruna... Í stafrófsröð: Aðalheiður (kom á eftir og fór upp brúnirnar svo hún missti af hópnum því miður), Arna, Bára, Biggi, Bjarni, Guðmundur Jón, Guðrún Jóna, Guðrún Helga, Gunnhildur Heiða, Harpa, Herdís, Ingi, Jóhanna Fríða, Jórunn Atla., Katrínf Kj., Kolbrún Ýr, Njáll, Njóla, Pálín Ósk, Sigga Sig., Sigríður Klemens gestur, Steingrímur, Súsanna og Örn... Þar af nokkrir að koma eftir langt hlé og yndislegt að hitta þetta glaða og gefandi fólk aftur :-) Aldrei áður höfum við gengið upp þornaðan fossfarveg... þetta var sérstakt... Ótrúlega fallegt... dúnmjúkur mosinn og grjótið eins og tröppur... Ofar hélt farvegurinn áfram... og við með... Undraheimur undir vatninnu nú berskjaldaður og hálf umkomulaus að sjá... Smám saman þrengdist aftur gilið... Hér komin í meira gljúfur... Ingi að knúsa Hildi Vals... elsku Hildur... þú ert alltaf velkomin í Toppfaragöngu ef þú ert í bænum... yndislegt að hitta þig... finnst einhvern veginn að þú munir koma fljótt aftur í göngu... vonandi reynist sú tilfinning rétt... Lengra komumst við ekki en það var þess virði að skoða þetta gljúfur vel... Ingi sá leið upp... en hún reyndist erfiðari þegar ofar var komið... ... og Örn lóðsaði hann upp ofar... Mögnuð mynd... ekta Toppfarar... bestir í heimi... Sjá Inga kominn upp - tekin frá bröttu brekkunni þar sem við hin bröltum upp úr gilinu... Nestispása í kvöldsólinni með útsýni til vesturs úr Katlagili... Ofar var enn farvegurinn skorinn gegnum landið uppþornaður og umkomulaus að sjá... N'u var tekin stefna á vestari tindinn sunnan í Grímmannsfelli... ekki á eiginlegan Hjálm sem er austar... heldur þann sem er vestar og er jafnhár ef marka má mælingar þjálfara árið 2015 þegar við gengum á báða tindana svipaða leið og nú... Sjá Stórhól sem er hæsti tindur Grímmannsfells en þangað er drjúgur gangur og við ætlum að ganga á hann á næsta ári frá Helgafossi sem er ný leið í klúbbnum ... löngu kominn tími á að fara þessa leið takk :-) Uppi á tindinum blasti skyndilega borgin við í kvöldsólinni... Kyngimögnuð sýn og eitt af kostunum við síðsumarsgöngurnar... ... og við nutum útsýnisins vel þrátt fyrir hífandi rok og kulda... þetta kvöld var nefnilega 10 m/selk en við vorum búin að vera í skjóli allan tímann ofan í gilinu... Gönguleið Jóhönnu Fríðu meðan þjálfarar voru í sumarfríi blasti nú við um Hulduhól, Torfdalshrygg og Hjálm sem var virkilega flott leið og ný í klúbbnum sem þjálfarar voru sérlega ánægðir með að hún skyldi bjóða upp á :-) Niðurleiðin bar greið og fljótfarin um þéttar grasi grónar brekkurnar og vindurinn hvarf aftur neðar... en hann var greinilega í miklum látum á Esjunni sem virtist gjörsamlega á valdi hans þegar þangað var litið... Dásemdarkvöldsólin naut sín í skjólinu neðar og við gengum í gullnu landinu til baka í bílana.. Alls 5,8 km á 2:41 klst. upp í 474 m hæð með 421 m hækkun miðað við 106 m upphafshæð. Sjá myndband þjálfara af kvöldinu: https://www.youtube.com/watch?v=umctsV1DPFc ... eina myndbandið sem til er af því á youtube... ótrúlegt :-) Næsta þriðjudag 20/8 er breyting á dagskránni sem og þri 3. september þar sem Bára þjálfara verður úti á landi að vinna báða þessa þriðjudaga og Örn mætir einn; Dýjadalshnúkur hinn glæsilegi í Blikdal Esjunnar eftir viku og svo Blákollur í Hafnarfjalli í byrjun septemer en þar á milli er Gunnunes 27/8 sem er Sveit í borg ganga nr. 8 á árinu og þá verður Báran með í för... bara veisla framundan... bara veisla... :-) Bestu kveðjur til Guðmundar höfðingja... veit ekki hvar við værum án hans og Katrínar :-)